Anders dan blijkbaar veel christenen, was de Heere Jezus niet gericht op Zijn lijden en sterven, maar op Zijn opstanding. Hij wist dat Hem heerlijkheid wachtte, die Hij tijdens Zijn verblijf op aarde niet bezat en die ook nu nog voor de wereld verborgen blijft. Zijn dood en opstanding vormden een proces als dat van een in de akker gezaaide graankorrel. Niet het sterven op zichzelf bracht vrucht voort, maar het leven daarna, dat gelovigen met hun Heer delen. Voor de wereld in duisternis – die de vrucht niet kan zien – is zowel Hij als Zijn Gemeente nog steeds dood, maar in de toekomst wordt de verkregen heerlijkheid openbaar. En nu al wordt de naam van de Vader verheerlijkt. De Gemeente doet dat door haar Heer te volgen en het Evangelie te prediken. De blijde boodschap dat Hij de dood weliswaar inging, maar er ook weer uitkwam. Daarin zijn gelovigen Hem gevolgd. Zij zullen Hem zien.

“Weggaande verborg Hij Zich.”

Bijbelstudie Ab Klein Haneveld – mp3 audio
https://www.bijbelspanorama.nl/audio/  https://www.bijbelstudie.nl/