Hoewel het woord eindtijd niet letterlijk voorkomt in de Bijbel, wordt wel regelmatig naar ‘de laatste dagen’ verwezen, in het Hebreeuws ‘acharit’ (Strong H319). Er bestaan volgens vele teksten maar twee tijden, namelijk die vóór en ná de opstanding van Christus. Anders gezegd: men leest in de Schrift de geprofeteerde komst van Christus in het Oude Testament, en de in het Nieuwe Testament beschreven periode daarna, die ook de tijd van de verborgenheid wordt genoemd.  Met de term ‘de laatste dagen’ wordt in feite het brede tijdperk bedoeld sinds de opstanding van Christus tot aan de jongste dag. In Hebreeën 1:1 leest men over de periode direct na die gebeurtenis. God, Die in het Oude Testament op allerlei manieren tot ‘de vaderen’ had gesproken via de profeten, doet dat “in deze laatste dagen” tot ons door de Zoon. In Handelingen 2:17 gebruikt Petrus de hem beloofde sleutel door in ‘de laatste dagen’ als eerste het Evangelie te prediken in het openbaar. Daarom zegt hij dat het hem nú pas is geoorloofd vrijuit te spreken, waarmee laatste dagen zijn aangebroken. ‘De laatste dagen’ houdt ook de nog niet aangebroken toekomst in, zoals in Ezechiël 38:8 waar het gaat over Israël dat in Gods land terug wordt gebracht.

“Het is mij geoorloofd vrijuit tot u te spreken.”

https://www.bijbelspanorama.nl/audio/  https://www.bijbelstudie.nl/